28 Şubat 2011 Pazartesi

Tırsak bünyeye de bu yapılmaz ki ayol..

Ne kadar tırsaksan o kadar tırstırıcı şeyle karşılaşırsın hayat boyu. Ya bırak, ben korkularımla yüzleşme işini kendim yapabilirim! Yardım istemiyorum! ama yok ille bişey gelir seni dürter mutlu huzurlu otururken.

Ben genelde eğer birini beklemiyorsam kapı çaldığında açmam. Çünkü çoğunlukla- 1 numarada oturduğumuz için- önüne gelen basıyor. Ciddiye almam yani. Bir de o zil sesi tedirgin eder beni nedense. Desibelinden mi bilmiyorum ama rahatsız olurum işte. Neyse, sabah ısrarla biri zile basıp duruyor. Açmadım, ama o kadar ısrarlı ki. Tam o sırada ev telefonu çaldı. Bir baktım saçma bir numara. hakkaten abidik. uyduruk bişey, hani böyle 1-2 rakamı eksik falan gibi.. tedirginlikle açtım, ses yok. Haydaaaa zil çalıyo ama hala. Kapının önüne gelmişken açayım bari dedim.Açtım. Tuhaf bir adam. kasketli, çantası var ve kekeliyor bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Ama kapının dibine kadar da girmiş. Öyle satıcı falan gibi de değil ama. Hiç tekin olmayan bir havası var. Aynen kapattım kapıyı. Bir daha da çalmadı kapı.Telefon da. Sonra dinledim bakiim başka zillere de basacak mı diye, satıcı olunca öyle oluyor çünkü ama basmadı. Abi yalnızca bana gelmiş'! :/Tedirginim hala. Delikten bakıcam korkuyorum şimdi. Orda ööle dikiliyosa falan diye.O değil de asıl bahçede dikiliyorsa daha fena. Korkuyorum pencereden de bakmaya. Amaaaan. Git beeee. "Çığlık" modunda yaşamasak ya hayatı. Ayıp ama.

Hiç yorum yok: