27 Mart 2009 Cuma

musti'nin can sıkıntısı

sabahları çok erken çıkıyorum evden...Musti her sabah şefkatle uğurluyor beni...Her sabah kapıyı kilitleyip merdivenlerden inerken hep aklımda, onun o an, yani ben kapıyı kitlediğimde hissettikleri...Ne yapıyor acaba butun gun, oyun mu oynuyor, uyuyor mu, yoksa huzunle, pencerenin onunde oturup donmemi mi bekliyor? Sıkılmasın diye cogu zaman ışıgı ve radyoyu açık bırakıyorum...Onceden eve dondugumde evi savaş alanına dönmüş bulurdum...tuvalet kağıtları parcalanmıs, esyalarım koridora taşınmış vs...artık yapmıyor bunları; sanırım o da alıştı bu düzene...akşam geri döneceğimi biliyor, gitsem de...Onu terketmedigimi, terketmeyeceğimi anladı...Bana guveniyor artık...Ne mutlu bana:)