26 Kasım 2010 Cuma

Yed'cüceler ne kadar Şirinler !

Yedi cüceler ve şirinleri hiç aynı anda düşünmeyi denediniz mi? Bi garip oluyo...Sanki aralarında bir benzerlik bi iletişim bir bağ varmış aslında da siz farkında değilmişsiniz de bi an farketmişsiniz gibi...tıpkı iki birbiriyle alakasız insanın soyadlarının aynı olduğunu çok sonra bi an farkedip aaa ne tesadüf demek gibi bişey...ööle saçma bişey işte...Bana çok olur bu...ve niyeyse de her farkettiğimde şaşırırım...çocuk gibi işte...Bi de birinin soyadının yedicüceler olması ne komik olurdu...Bu da güldürür beni mesela...Hem de otobüste falan aklıma gelir, böyle alakasız yerlerde...ve gülerim hep :-) ( Sayın Ayşe Yedicüceler gibi mesela...kelimenin fonetiği soyad olmaya uygun, ben napiim ayol)

Neyse bu gecelik bu kadar...haa ben bu aralar fazlasıyla endorfin salgılıyorum...spor yapıyorum her sabah yarım saat...mutluyum...öperim hepinizi...

23 Kasım 2010 Salı

Ruhumda sıkışan öfkeler, gün gelir popomu tekmeler !

İnsanın ruhunda sıkışan öfkeler, gün gelir poposunu tekmeler. Öfkenin doğasına aykırı bişey biriktirmek ve sıkıştırmak...

Tepki verememek...korkmak, korkmak ve sadece korkmak...Herşeyi kabullenmek...Öfkeni bas bas bağıramamak...kimseyi suçlayamamak...kimseyi suçlayamadığın için de hayat boyu kendini suçlamak...Sonra yaşamda biri seni üzdüğünde ağlayıp üzülmek dışında hiç bir şey yapamamak...biriktirmek, biriktirmek, basiret bağlanması, konuşamamak, kızamamak...sonra gün gelmek, hayatının aşkıyla karşılaşmak...istediğin gibi bir ilişki yaşarken, olur olmadık yerlerde öfke krizlerine tutulmak, kontrolsüz, futursuz, dengesiz, acıtırcasına, sanki içinden bişeyler söküp atmak istercesine, sanki ölmek istercesine, bağırmak haykırmak, kızmak, zarar vermek, herşeyi mahvetmek, korkmak, korkmak ve sadece korkmak...kaybetmekten korkmak...kendinden korkmak ve yine başa dönmek...Bu saldırganlığın yüzünden kendini suçlamak, anormal olduğunu bir psikopat olduğunu sanmak, ve işte yine kendini suçlamak ! Herşeyi mahvettiğini düşünmek...oysa bunun, içindeki derin kırgınlıktan ötürü, yalnızlıktan ötürü olduğunu anlayamamak...korkudan dolayı olduğunu....Kendini suçlamak...kendinden nefret etmek, sevmemek, hiçbir şeye layık görmemek...oysa öyle olmadığını söylediğinde biri gözlerinin ta içine bakıp, seni deliler gibi sevdiğinde, seni dünyanın en değerli şeyiymişsin gibi sevdiğinde, onun yalan söylüyor olabileceğini düşünecek kadar özgüvenini yitirmiş olmak...

Öfkenin doğasına aykırı biriktirmek...Gün gelip en mutlu anlarınızı bir zindana dönüştürür yoksa...öfke birikip gözlerini kan bürümüş bir canavara dönüşür...Salıverip özgür bıraksak zamanında, şekil değiştirip bir elma şekeri olur oysa...Yapabilsek...