Musti büyüdü

Musti büyüdü...2 buçuk yaşına geldi...Biz taşındık...yaşam değişti...Aslında yaşam falan değişmedi, bu lafı da hiç sevmem...insan nedense büyüyüp değiştiğini kabul etmekte zorlanır, büyümek ve zamanın geçmesi, yaş almak demek, yaşamın sonuna bir adım daha yaklaştığını gösterdiğinden olsa gerek, hep geçmişte yaşamayı tercih eder, zorlanır kabullenmekte zamanın geçtiğini...Son zamanlarda Osho okumaya başladım. Başlarda, şu bilindik aptal bestseller lardan sanmıştım onun kitaplarını...hani vardır ya, yaşamın anlamını çözdüğünü sanan bir takım adamlar çıkıp, sanki kendileri mükemmel bir yaşam sürüyorlarmış gibi bir sürü ahkam keserler; "mutlu olun, gülümseyin" vs vs...sinir olurum onlara çünkü hepsi birer safsata...yaşamın anlamını çözmek diye bir şey olamaz ki ben bunu Osho okumaya başladıktan sonra anladım...Yaşam zaten kendi içinde anlamlı...Nedense onu anlamsız sanan biziz çünkü tek düşündüğümüz, ölmeden önce herşeyi yaşamak, hayatımızı hep ölüme göre programlıyoruz, hep yaşamın anlamsız olduğunu savunuyoruz ve ölüme bir anlam veremiyoruz, işte bu yaşam denen şeyden ne kadar kopuk yaşadığımızı gösteriyor. osho bunu, doğu ve batı farkı olarak adlandırıyor. Batı'da ölümden sonra yaşama inanç olmadığından insanların hep yaşamı kaçırdıklarını düşünerek herşeyi acele yaşadıklarını söylüyor, oysa doğu'da ölümden sonraki yaşama olan inançlarından insanlar yaşamı daha yavaş daha sakin daha tadını çıkararak yaşıyorlar diyor. Çünkü bir aceleleri yok...Batı'daki bu Ölüm korkusunun da yaşamı "yaşayamamaktan" kaynaklandığını söylüyor...Şimdi, doğu felsefesi bize hep mistik ve delice gelmiştir o nedenle bu insanların dediklerini ciddiye almayız ama temelde ne kadar mantıklı ve o hep istediğimiz "mutlu ve huzurlu" yaşam için bize ne kadar çok ipucu sunduklarını görmemiz gerek...

hepinize huzurlu ve mutlu günleer...yine yazıcam...